مدتها چنینگمان می رفت كه تخت جمشید تنها به منظور نشان  دادن زرق و برق قدرت داریوش و جانشینان وی وبه ویژه برای برگزاری آیین های نوروزی بنا شده است. اكنون به كمك لوح های دیوانی میدانیم كه تخت جمشید مركز كل سازمان اداری پارس بوده و سررشته ای تمام در تختجمشید به هم پیوسته است. مثلا یك كارمند در سفر، همیشه گذرنامه ایممهور به همراه داشت. دراین گذرنامه، آمده بود كه دارنده ی گذرنامه از سوی چه كسی ماموریتدارد، چه مسیری را طی می كند وچه میزان آرد، شراب، و همچنین گوشت برای مصرف شخصی خود و در صورت لزوم برای همراهان وهمگاران و زیردستان باید دریافت كند. این هزینه ها ثبت میشد و چنین بود كه بایدتصور كنیم در هر مركز حساب رسی و حتی در هر ایستگاه پستی (منزل) یك نفرعیلامی با گل تازه، آماده ی انجام وظیفه بوده است. نویسنده فورا كلوچه ای ازگل برمی داشت و با دست هایش آن را به شكل لوح درمی آورد. اغلب اثر این دستهای برگل فشرده شده دیده می شود. در برخی از این لوح ها، رد انگشتان گلكار نیز برجای مانده است. یك روی لوح با دست شكل گرفته، بر میزی كوبیدهمیشد،‌تا سطح دیگر آن هموار شود. تهیه لوح به عهده شاگردی بوده تا دستنویسنده به گل آلوده نشود. چند لوح استفاده نشده كه از ساختمانی درست روبرویعمارت خزانه ی تخت جمشید به دست آمده این برداشت را تایید می كند.

به كمك قلم مخصوص نشان میخی رابر لوح هنوز نرم می فشردند. كالای تحویل شده را به دقت ثبت می كردند. كارمند مسئول با مهرخود نوشته را تایید می كرد و دریافت كننده نیز نقش مهر خود را یا در قسمت پایین نبشتهو یا اگر جای كافی نبود بر پشت لوح می گذارد.

بنابراین هر عضو دربار شاهنشاهیهخامنشی كه به نحوی با سازمان اداری سروكار داشت می بایستی همیشه مهر به همراه داشتهباشد. از همین روی برخی از كارمندان مهر خود را از گردن می آویختند. این مهر اغلببه صورت زیور تزیینی كوچكی نیز كاربرد داشت.

اما برگردیم به مسافری كه مهرشرا پس از دریافت جیره بر لوح زده است. او علاوه بر این لوح باید دو لوح دیگر را نیزمهر میزد. زیرا از هر سند دو رونوشت نیز تهیه میشد. یك نسخه برای بایگانی محلی، نسخهای برای بایگانی مركز بخش و سومی مستقیما به مركز در تخت جمشید فرستادهمیشد. چنین است كه از هر لوحی كه در محل های مختلف تهیه شده، نمونه ای نیزدر بایگانی تخت جمشید موجود است. این لوح ها نخست در تخت جمشید كنترلشده و سپس بایگانی میشد.

طبعا نگهداری این لوح ها چندانآسان نبود. نمی توانستند سوراخشان كنند و در پوشه قرار دهند! گمان می رود این لوح ها رابر اساس مكان و سال طبقه بندی كرده، در سبد می ریختند و سپس سبدها را در قفسه میگذاردند. برای جلوگیری از آشفتگی، هر سبدی برچسبی خاص داشت. تعدادی از اینبرچسب ها هم یافت شده است. تكه طنابی را به گوشه ای از سبد می بستند و سپس باخمیر برچسب را به طناب می چسباندند. روی هر برچسب نام كالای حواله هایمربوطه، محل صدور سند، نام مامور مسئول و سال تحویل قید میشد. در مجموع اینبرچسب ها نوع محتوای هر سبد را مشخص می كرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: